ارزیابی برنامه های آموزشی بانک مرکزی در ارتباط با افزایش مهارت های شغلی در فاصله سالهای 1357-70

تحولات شگرف و حیرت افزای دهه های پایانی قرن بیستم مطابق اذعان قریب به اتفاق پژوهشگران و صاحب نظران مرهون عنایت بشریت به امر آموزش با هدف انتقال دانش بشری به نسلهای آینده و ارتقاء آگاهی ها به منظور ایجاد روحیه تحقیق و پژوهش گری و در نتیجه تحقق توسعه علمی و کشف حقایق هرچه بیشتر جهان خلقت بوده است . از آنجا که امر آموزش از موثرترین وسایل و ابزارهای انطباق و سازگاری کارکنان با شرایط متحول دنیای کنونی ایت ، ایجاد تحول در طرز تلقی مدیران و آشنا نمودن آنان با مسایل اساسی آموزش و همینطور آماده سازی کارکنان به منظور افزایش شایستگی های اداری آنان برای پذیرش مسئولیت های بالاتر و ارتقاء سطح کارائی آنان به توجه به عنایت ویژه ای نیازمند است . تحقیق حاضر با هدف سنجش رابطه علی و معلولی بین دو عامل آموزش و ارتقاء توانائی های کارکنان آموزش دیده در بانک مرکزی انجام پذیرفته است . گرچه آموزش ها در بانک مرکزی با دو هدف ارتقاء کیفی و ماهوی اطلاعات کارکنان و افزایش معلومات کاربردی و عملی به مرحله اجرا در می آید ولی تاکید بر نوع دوم آموزش از اولیت خاصی برخوردار است . برای سنجش تاثیر آموزش ها از دو روش استفاده به عمل آمده است : 1 - مقایسه نمرات ارزشیابی سالیانه کارکنان در بخش هائی که مستقیما" با آموزش ارتباط دارند در دو مقطع زمانی ماقبل و مابعد آموزش که این نمرات به دلیل کلیشه ای وغیر واقعی بودن فاقد ارزش تشخیص داده شد. 2 - توزیع پرسشنامه و استخراج نتایج آماری . که نتایج حاصل از بکارگیری این روشها برای ارزیابی عملکرد آموزش ها از طریق مطالعه بر روی فرضیه های ذیل اعمال گردید. 1 - آموزش ضمن خدمت در بانک مرکزی موجب افزایش مهارت های شغلی کارکنان می شود. (فرضیه اهم) 2 - آموزش ضمن خدمت در بانک مرکزی در افزایش معلومات مرتبط با کار موثر است . (فرضیه فرعی) 3 - آموزش ضمن خدمت در بانک مرکزی در افزایش سرعت کار موثر است . (فرضیه فرعی) 4 - آموزش ضمن خدمت در بانک مرکزی در افزایش دقت در کار موثر است . (فرضیه فرعی) لازم به تذکر است که فرضیه اهم با قوت تائید ولی صحت فرضیات بعدی با توجه به میزان تحصیلات و موقعیت شغلی نتایج متفاوتی را به دست داد.